جشن سروشگان
در ایران باستان، هفدهمین روز هر ماه را به نام ایزد سروش، جشن سروشگان برپا می کردند ودر فروردین باشکوه تر. سروش از ایزدان بزرگ ایران باستان، فرشته نگهبان زرتشتیان برنظم جهان و در اوستا به معنای فرمانبرداری است. ایزد سروش بر فراز کوه البرز کاخی دارد، با یک‌هزار ستون و گردونهٔ او را در آسمان،چهار اسب نر درخشان و تیزرو با سم‌های زرین می‌رانند. او هرگز نمی خوابد و هر شبانه روز سه بار بر گرد زمین می گردد. سروش با خروس، که نماد بیداری و تسلیم در برابر اهورامزدا است، شناخته می‌شود.
